Jeśli na metce podano informację, że produkt został wykonany z wełny, oznacza ona domyślnie wełnę owczą. Wełna otrzymywana z sierści innych zwierząt będzie miała dopisek o jej pochodzeniu (wełna wielbłądzia, wełna kozia itp.). Najbardziej wartościowa wełna pochodzi z owiec rasy Merino. Najcenniejsza natomiast jest wełna z kóz kaszmirskich, czyli kaszmir.
W zależności od sposobów pozyskiwania rozróżnia się trzy rodzaje wełny. Najwyższej jakości wełna pochodzi ze strzyżenia żywych zwierząt i oznaczana jest na metkach i wszywkach jako „żywa wełna”, „czysta żywa wełna” lub „pure wool” (ang).

Największą zaletą tego materiału jest doskonała termoizolacja. Z wełny produkuje się ciepłą odzież na chłodne pory roku. Z tego też powodu tkaniny wełniane wybierane są przez osoby uprawiające sporty zimowe. Pochłaniają one promieniowanie UV. Zawarta we włóknach owczych lanolina posiada właściwości antybakteryjne. Dodatkowo tkanina jest higroskopijna, co oznacza, że doskonale separuje wilgoć od skóry. Nie gniecie się, wolno nasiąka wodą i jest odporna na zabrudzenia. Jest również ognioodporna– wysoka zawartość azotu oraz wody sprawia, że wełna jest naturalnym włóknem ognioodpornym.

W produkcji i handlu obowiązuje zasada, że im cieńsze włókno, tym wyższa jakość i cena gotowego wyrobu. Najdroższa wełna została sprzedana na aukcji w Melbourne, a grubość nici, z których ją wytworzono to 11,8 mikrona. Cena osiągnęła 3000 $ za kilogram. Za najdoskonalsze uważa się już wełny o grubości 15,5 mikrona, które określane są mianem Ultra fine Merino.

Rewolucja przemysłowa zapoczątkowana w Anglii w XIX wieku była również początkiem polskiego włókiennictwa. W Królestwie Polskim najwcześniej rozpoczęła się w dużych zakładach sukienniczych w Kaliszu, Sieradzu, Ozorkowie i Warszawie. Poza Królestwem w późniejszym czasie najpoważniejszym ośrodkiem przemysłu wełnianego był rejon Bielska na Śląsku Cieszyńskim.

Już w 1806 r. pojawiła się tam pierwsza przędzarka do wełny, a w 1820 r. zainstalowano pierwszą na ziemiach polskich maszynę parową we włókiennictwie. Około 1880 r. w okręgu bielskim pracowało 350 krosien mechanicznych i około 2000 krosien ręcznych. Dominowały niewielkie zakłady wytwarzające produkty wysokiej jakości („materiał bielski, szyk angielski”).

Stałe rynki zbytu i dobra jakość materiałów, pomagają wyrobom wełnianym z terenów obecnej Polski zdobywać rynki zagraniczne. Intensywny rozwój ośrodków przemysłowych trwa nieprzerwanie aż do wybuchu drugiej wojny światowej. Większość fabryk w tym okresie nie pracowała, a część zniszczyła wojenna zawierucha. Po 1945 roku przemysł włókienniczy szybko się odbudowywał. Ponownie ruszyły pełną parą fabryki w całej Polsce. Niestety, coraz większa konkurencja, niska jakość materiałów, wprowadzenie gospodarki sterowanej centralnie, stały się przyczyną postępującej utraty kontrahentów i doprowadziły do powolnego upadku włókiennictwa.

W celu zachowania naturalnych właściwości wełny należy o nią dbać w umiejętny sposób. W warunkach domowych zaleca się pielęgnację szczoteczką z miękkiego włosia i pranie w delikatnych płynach przeznaczonych do tego typu materiałów. Należy jednak pamiętać, że czapki mogą być wykończone skomplikowaną, nie jednowymiarową konstrukcją składającą się z tkaniny wierzchniej, podszewki oraz usztywnień wewnętrznych. Każda z tych warstw reaguje różnie na kontakt z wodą. Dlatego w przypadku większych zabrudzeń zaleca się czyszczenie parą wodną lub skorzystanie z usług pralni chemicznej.

W naszym asortymencie zdecydowanie dominują produkty z sukna wełnianego. Sprawdzony producent jest gwarancją najwyższej jakości materiału, co w bezpośredni sposób przekłada się na jakość nakrycia głowy. Dlatego w naszej rodzinnej manufakturze czapki i kapelusze są wykonywane ręcznie. W procesie ich produkcji dbamy o każdy szczegół. To dlatego marka Sterkowski jest rozpoznawalna na całym świecie, a nasze produkty cieszą się uznaniem klientów.